เมื่อ 2,000 ปี ก่อน ชินชุ่ย เป็นภรรยาของขุนนางแห่งไต๋ แต่ปัจจุบัน ร่างของนางถูกเก็บรักษาไว้ในพิพิธภัณฑ์ของมนฑลหูหนาน ซึ่งมีหุ่นจำลองรูปร่างเหมือนนางทุกประการหุ่นจำลองของชินชุ่ย ได้ สัดส่วนมาจากร่างมัมมี่ของนาง แต่ ศาสตราจารย์ เฟิง กลับเห็นแตกต่างออกไป หลังจากผ่าชันสูตรศพชินชุ่ย ด้วยตนเอง ศาสตราจารย์เฟิงบอกว่า สภาพ ศพของชินชุ่ย ดูเหมือนจะหดตัวเล็กน้อย รอยย่นบนผิวหนังบอกเราว่า

เมื่อนางยังมีชีวิตอยู่ชินชุ่ยมีรูปร่าง ค่อนข้างอ้วน มีน้ำหนักประมาณ 68 กิโลกรัม สันนิฐานว่านางคงชอบรับประทานอาหารเป็นชีวิตจิตใจ สังเกตุได้จากข้าวของเครื่องใช้บริเวณสุสานของชินชุ่ย ซึ่งมีทั้งหมดมากกว่า 1,000 ชิ้น โดยจำนวน 2 ใน 3 เกี่ยวข้องกับอาหารการกินทั้งสิ้น ตะกร้าไม้ไผ่ที่ปิดสนิทอย่างดีกว่า 10 ใบ บรรจุอาหารแทบ ทุกชนิด นับตั้งแต่ลูกแพรลูก พลัมและและถั่วเหลืองไปจนถึง กระดูกหมู เนื้อไก่ วัวและสุนัข รวมทั้งสัตว์อื่น ๆกว่า 10 ชนิด นอกจากนี้ยังพบกระดูกของห่านทั้งตัวและพบไข่นกกระจอก และดอกบัวหั่นเป็นชิ้น ๆ อีกด้วย แต่หลุมฝังศพนี้เต็มไปด้วยมากเสียจนระรับปะทานก็ไม่หมด ที่เสียชีวิตไป แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ารสนิยมในการบริโภคจะต้องตายตามไปด้วย ชินชุ่ยคงมีแผนที่จะกินอาหารเหล่านี้ ในภาชนะที่ลงลักษณ์อย่างสวยหรู นับว่าเป็นภาชนะอาหารจีนชุดใหญ่ ที่สุดที่เคยพบมาเลยทีเดียว

ภาพที่ปรากฏบนผืนผ้าไหมซึ่งพบในบริเวณสุสานของชินชุ่ย บอกถึงการเดินทางไปสวรรค์ของนาง เปรียบเสมือนการเดินทางไปสู่งานเลี้ยงแห่งความเป็นอมตะ ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เราสันนิฐานจากสิ่งของเครื่องใช้ และอาหารที่รายรอบอยู่ภายในสุสานชินชุ่ย นางจะนำอาหารและสำรับอาหารที่ชื่นชอบรวมทั้งบริเวณคนรับใช้ ติดตามไปด้วยในโลกหน้า เพื่อให้แน่ใจว่าเมื่อชินชุ่ยไปสู่สวรรค์แล้วนางจะได้พบกับ ความสะดวกสบายเช่นเดียวกับ เมื่อครั้งยังมีชิตอยู่บนโลกมนุษย์
 

สำหรับชินชุ่ยความตายไม่อาจจะทำให้ความสุขในรสอาหารของเธอหมดลงไปได้ สำหรับชีวิตก็เช่นกัน จะโลกนี้หรือโลกหน้า ทุกอย่างในสุสานถูกจัดให้คล้ายกับตอนที่ชินชุ่ยยังมีชีวิตอยู่ ด้วยความเชื่อว่า นางจะได้มีความสุขเหมือนตอนที่อยู่บนโลก เมื่ออยู่บนสวรรค์ เป็นเรื่องธรรมดาที่ชินชุ่ยและชนชั้นสูง จะยึดติดอยู่กับความรื่นรมย์บนโลกมนุษย์ ค่านิยมนี้จึงได้สะท้อน ออกมาจากการวางข้าวของเครื่องใช้ในสุสาน

จนกระทั่งปี 1972 ชนรุ่นหลังจึงได้พยายามไขปมปริศนาที่แฝงอยู่ในร่างมัมมี่ของชนชั้นสูงอย่างชินชุ่ย ชาวจีนโบราณทำมัมมี่ได้อย่างไร? การค้นพบครั้งสำคัญ ที่ ทำให้โลกวิทยาศาสตร์ต้องตกตะลึง

ทีมผู้เชี่ยวชาญพบว่า อวัยวะส่วนต่าง ๆ ของชินชุ่ย ยังคงสภาพอยู่เหมือนเดิม ผู้เชี่ยวชาญต่างต้องประหลาดใจ เมื่อได้ทราบความจริงเช่นนี้ หลายศตวรรษก่อนชาวจีนสมัยโบราณรู้จักวิธีรักษาศพแบบมัมมี่ได้อย่างไร ทุกวันนี้นักวิทยาศาสตร์ ทั่วโลกก็ยังหาคำตอบไม่ได้ จอห์น ฮีราโน นักพยาธิวิทยาบอกว่า ถ้าศพถูกฝังแค่ปีเดียว ก็ยังไม่น่าประหลาดใจเท่าไหร่ แต่ศพถูกฝังมานานกว่า 2,000 ปีแล้ว กลับมีสภาพสมบูรณ์ ซึ่ง เป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ หรือว่าแท้จริงศพของ ชินชุ่ยคงสภาพอยู่ได้นานถึง 2,000 ปี ก็เพราะโชคช่วย

อีก 2 ปี ต่อมา ในปี 1974 ห่างจากสุสานของชินชุ่ย ที่หม่าหวังตุ้ย ไปทางเหนือประมาณ 300 กิโลเมตร เป็นที่ตั้งของเมือง จิงโจว นักโบราณคดีจีน ค้นพบ ร่างมัมมี่อีกครั้ง แต่ศพมัมมี่ที่ชายที่มี สภาพศพคล้ายชินชุ่ย แขนขาของมัมมี่ชายมีความยืดหยุ่นและอ่อนนุ่ม เหมือนศพที่เพิ่งเสียชีวิตมาใหม่ ชายผู้นี้เป็นมนุษย์เดินดิน นักพยาธิวิทยา ฮูจงดี เป็นหัวหน้าทีมชันสูตร บอกเราว่า เขากับทีมงานชันสูตรมัมมี่ ในเดือนมิถุนายน ซึ่ง เป็นช่วงที่อากาศในจีนร้อนที่สุด ต้องใช้น้ำแข็งจำนวนมาก บนพื้นห้องชันสูตร เขาทำงานบนน้ำแข็งแล้วทำงานต่อเนื่อง โดยไม่หยุดพักเป็นเวลา 8 ชั่วโมง ไม่เคยมีใครคิดมาก่อนแล้วว่า บรรพบุรุษชาวจีนจะ รู้วิธีรักษาสภาพศพได้ดีถึงขนาดนี้ แม้แต่เทคโนโลยีสมัยใหม่ก็ยัง ไม่สามารถทำได้เหมือนเมื่อ2,000 ปีก่อน ในปากของมัมมี่ ชาย ทีมชันสูตรพบก้อนดินเหนียวสลัก ชื่อไว้ว่า สุ่ย

สุ่ยเป็นผู้พิพากษา เขาเสียชีวิตเมื่อ 176 ปีก่อน คริสตกาล ช่วงเวลาเดียวกันกับของ ชินชุ่ย ศพของทั้งสองคนนี้ ถูกเก็บรักษาอย่างดี และถูกฝังในระยะเวลาไล่เลี่ยกัน ในสุสานที่ห่างกันไม่ถึง 300 กิโลเมตร บริเวณลุ่มแม่น้ำแยงซี ทางฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของจีน เป็นสถานที่ไม่ควรนำศพไปฝัง มากที่สุด ชาล์ล ไฮแอด นักโบราณคดีเล่าว่า สภาพอากาศบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำแยงซีเป็นจุดที่แย่ที่สุด การที่จะเก็บศพไว้ไม่ได้เน่าเปื่อย บริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำแยงซี มีความชื้นสูงมาก และยังมีอากาศที่ร้อนจัด และเย็นจัดสลับกัน จึงเป็นเรื่องที่ท้าทายมาก หากใครในสมัยนั้น พยายามที่จะคงสภาพศพไม่ได้เน่าเปื่อยตลอดไป

<= ก่อนหน้า ต่อไป=>