เปรู อินคา ผลงานและแนวทางชีวิตของพวกเขาถูกเก็บรักษาไว้ในเปรู ในยุคปัจจุบัน แม้ว่าโลกของอินคาจะถูกทำลายล้างไป จากผู้รุกรานจากสเปนนานถึง 500 ปีแล้วก็ตาม เพื่อตามรอยความลี้ลับ โดยสารรถไฟรางแคบเพื่อผ่านทะลุ แอนดิส

ไปยังสถานที่ได้ยินมาว่าเป็นที่แห่งหนึ่งในโลกที่สวยงาม และก็ยังยกระดับจิตวิญญาณของมนุษย์ และนี่คือ แชงกลีลา แห่งอเมริกาใต้ ซึ่งปกคลุมด้วยความลี้ลับ แต่ยังไม่เก่าแก่มาก แค่เกินครึ่งศตวรรษเพียงเล็กน้อย ฝ่าหมอกที่ซ่อนที่นี่ไว้ถึง 400 ปี จนถึง ปี 1911 ที่นี่จึงถูกค้นพบอีกครั้ง จนเป็นสถานที่โด่งดังในอเมริกาใต้

มาชูพิกชู อยู่บนชะง่อนเขา ของเทือกเขาแอนดิสแห่งนี้ 2,253 เมตร เหนือระดับน้ำทะเล เป็นสถานที่ที่ต้องตะเกียกตะกายอย่างยากลำบาก ที่จะสร้างเมือง ที่น่าอัศจรรย์มาก มาชูพิกชู อยู่สูงเหมือนอยู่เหนือทุกอย่าง เปรียบเสมือนเมืองของเทพเจ้า คาดกันว่ามันถูกสร้างขึ้นในยุค 1460 ผู้เป็นเทวกษัตริย์อินคา

ทำไมเขาถึงสร้างเมืองในที่ห่างไกลแบบนี้

ประตูใหญ่ของมาชูพิกชู น่าแปลกใจไหมทำไมมันเล็กจังเลย มันบ่งบอกถึงสังคมอินคาและมาชูพิกชูได้ดี เหตุผลง่าย ๆ ก็คือ แม้พวกอินคาจะก้าวหน้าในบางเรื่อง แต่ก็มีเรื่องที่ไม่ก้าวหน้าเช่นเดียวกัน คือ พวกเขาไม่มีล้อ ไม่มียานพาหนะขนาดใหญ่ ไม่มีเครื่องลากจูง ดังนั้นของใหญ่เหล่านั้น จึงไม่จำเป็นต้องเข้ามาในเมือง แต่ว่าสิ่งของจะส่งมาถึงข้างนอกประตู แล้วขนส่งเข้าไปในเมืองด้วยมือ ประตูเมืองจึงไม่ใหญ่ไปกว่าประตูบ้างเท่าไหร่นัก มันก็น่าแปลกดีนะครับ

มาชูพิกชูเป็นสิ่งปลูกสร้าง ประมาณ 200 หลัง และมีพลเมืองเกือบ 1,000 คน เผ่าอินคาเป็นนักวิศวกรรมที่ก้าวหน้ามากครับ พวกเขาสร้างถนนและท่อระบายน้ำและ ระบบระบายน้ำได้อย่างยอดเยี่ยม ที่มาชูพิกชูนี้จะเห็นว่าน้ำถูกลำเลียงมาเมือง และน้ำจะถูกกักเก็บไว้อยู่ทางด้านหลังของเมือง และก็ไหลลงมาตามลำคลองเล็ก ๆ ไปตามน้ำตกเล็ก ๆ เป็นชั้น ๆ คุณภาพระดับชาวโรมันเลยทีเดียว นะเนียะ

เคยเป็นที่เชื่อกันว่า มาชูพิกชู เป็นถิ่นกำเนิดของหญิงพรหมจรรย์ ซึ่งเป็นผู้รับใช้เทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ ชาวอินคา และนั้นอาจจะจริงหรือไม่จริงก็ได้นะครับ แต่ที่แน่ ๆ มาชูพิกชูเป็น เป็นสถานที่ศักดิสิทธิ์ ครับ

แท่นบูชา หรือว่า นาฬิกาแดดกันแน่
 

ด้านบนสุดของมาชูพิกชู ตรงนี้น่าจะเป็นวิหารมาก่อน เพราะว่ามีแท่นบูชาด้วย ท่าทางจะเป็นแท่นบูชาสำคัญซะด้วยนะครับ เพราะว่ามีลักษณะแปลกพิเศษมากเลย มันแกะสลักจากตัวภูเขาเลยครับ ไม่มีใครทราบว่าสิ่งมีมีความหมายอะไรสำหรับชาวอินคา บางคนคิดว่าคงจะเกี่ยวกับการ สักการะดวงอาทิตย์ บ้างก็ว่าเป็นนาฬิกาแดด

บนส่วนยอดที่ตั้งตระง่านนั่น หรือว่ามัน อาจจะใช้แทนที่นั่งของดวงอาทิตย์ เพราะในช่วงที่ดวงอาทิตย์โคจร ผ่านเส้นศูนย์สูตร ชาวอินคาคงจะกลัวว่าดวงอาทิตย์จะไม่กลับมา จึงต้องพยายามผูกดวงอาทิตย์กับโลกเอาไว้ นะครับ ส่วนบนคิดว่าคงจะเป็นตัวแทน แอคซีสมูนิค หรือว่าแกนกลางที่โลกจะโคจรไปรอบ ๆ เป็นศูนย์กลางของโลก และสำหรับชาวอินคาแล้ว สายรุ้งมีความสำคัญมาก พวกเขาเชื่อว่าสายรุ้ง คือบุตรชายของเทพดวงอาทิตย์ เป็นการปรากฏของเทพ และที่นี่จะเห็นรุ่งได้บ่อย ๆ โค้งเหนือมาชูพิกชู

มาชูพิกชูเป็นเหมือนดินแดนที่เสกขึ้นให้เหมือนสวรรค์ ชาวอินคาสามารถอยู่อาศัยมาเป็น หนึ่งเดียวกับธรรมชาติ และสักการะเทพของพวกเขาอีกด้วย คือเทพแห่งขุนเขา และเทพดวงอาทิตย์

อีกหนึ่งในมรดกของอินคา นาเกลือ นาเกลือเป็นสิ่งสำคัญของอารยธรรมทุกที่ มันช่วยให้มนุษย์สร้างสรรค์อาหารให้มีรสเยี่ยมได้ ข้างล่างนั้นคือนาเกลือเก่าแก่ ตั้งแต่สมัยของอินคาหรือก่อนหน้านั้น อาจจะมี 400-600 ปี เป็นชั้น ๆ เลย วิธีทำก็คือ พื้นที่ทางยอดเขา จะมีน้ำที่มีเกลือผสมอยู่ไหลมา ออกมาจากถ้ำ แล้วก็ไหลมาที่นี้ และก็จะถูกลำเลียงไปใส่ในนาเกลือ ซึ่งมันจะไหลตามนาเกลือเป็นชั้น ๆ ลดหลั่นกันมาครับ พอปล่อยน้ำตากแดดจนละเหย ก็จะเหลือเกลือเอาไว้ แล้วพวกเขาจะเก็บเกลือไปใช้กัน นี่เป็นอุตสาหกรรมอย่างหนึ่งของชาวอินคาครับ

แม้จะไม่ได้สร้างขึ้นมาเองแต่พวกเขาก็ใช้ประโยชน์จากมันได้ และใช้มาถึงปัจจุบันด้วย นาเกลือเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงแก่นแท้ของชาวอินคาครับ และเมื่อใช้ประโยชน์จากธรรมชาติได้ดี ก็จะสร้างสิ่งมีค่าและสิ่งสะดวกสบายให้กับชีวิตได้ ทำให้พวกเขาสามารถจะหมักเก็บอาหารในช่วงอุดมสมบูรณ์ไว้ใช้ ทำให้เขามีเวลาว่างพอที่จะประดิษฐ์คิดค้น และสร้างงานศิลปะและสถาปัตยกรรม นั้นคือสิ่งที่ชาวอินคาทำกันครับ มันคือกุญแจสู่อารยธรรมของพวกเข้าเวลานั้นเองครับ พวกเขาที่นี่ รู้จักเวลาจากเกลือครับ

แต่ที่น่าเสียใจอย่างยิ่งครับ สมบัติทางศิลปกรรมของชาวอินคาแทบจะไม่เหลือแล้ว เมื่อชาวสเปนเข้าขึ้นครองเปรูในปี 1530  พวกเขายึดทองไปขาย และยังพยายามทำลายล้างทุกอย่างที่เกี่ยวเนื่องถึงอารยธรรมอินคาด้วย