ตรอกไดอะกอน

สถานที่ตั้งอยู่บนถนนสายเก่าแก่ที่สุดในลอนดอน สถานที่แรกที่แฮร์รี่ได้สัมผัสก็คือ ธนาคารกรีนกอร์ต ที่มีห้องใต้ดินไว้เก็บของมีค่า เพื่อค้นพบว่าพ่อแม่ของเขาได้เก็บของไว้ให้เขาเป็นจำนวนมากพอที่เขา จะนำไปซื้ออุปกรณ์เวทมนต์ ตามที่เขาต้องการสำหรับไปเรียนที่ฮอร์กวอร์ด ในภาพยนตร์เรื่องแฮร์รี่พอตเตอร์ ที่น่าฉงนก็คือ มีห้องใต้ดินเหมือนในหนังสือ ไว้สำหรับเก็บเครื่องเงินอันล้ำค่า ที่มีอายุเก่าแก่ของโลก เช่น เดียวกับธนาคารกรีนกอร์ดในหนังสือที่นี่ได้รับการรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด แต่ที่แตกต่างก็คือ ในหนังสือที่คนที่เฝ้าไม่ใช่คนแต่เป็นก๊อปลิน เมื่อทรัพย์สมบัติที่พ่อแม่ฝากไว้ในธนาคารกรีนก็อร์ด แฮร์รี่นำไปซื้อของวิเศษต่าง ๆ อย่างสนุกสนาน ที่ที่ สองที่แฮร์รี่ต้องไปที่ตรอกไดอะกอนคือ ร้านขายชุดนักเรียนพ่อมด ที่ออกแบบได้น่ากลัว ไม่แพ้กับเรื่องเล่าในตำนานเลยทีเดียว ส่วนอุปกรณ์อื่น ๆ ของแฮร์รี่ ก็มีความน่าสนใจและที่มาที่น่าตื่นเต้น

การปรุงยา

แฮร์รี่ซื้อส่วนผสมลับกับคนขายยาที่ร้านสมุนไพรเพื่อใช้เรียนวิชาปรุงยาพิษ ไม่น่าเชื่อว่า โลกของเรากับโลกของแฮร์รี่ จะมีเรื่องคล้ายกันอีกแล้ว สมุนไพรหลายชนิดที่แฮร์รี่ซื้อไป ก็ยังคงมีใช้กันอยู่ในปัจจุบัน คริส วิอารี่ ผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพรกล่าวว่า ยาสมุนไพรหรือการนำเพื่อมาปรุงเป็นยา เป็นวิชาที่สืบทอดกันมายาวนานหลายพันปี แต่เมื่อสังคมเปลี่ยนไป การใช้สมุนไพรก็ต้องเปลี่ยนตาม ตัวสมุนไพรยังคงมีอยู่เหมือนเดิม และการใช้ประโยชน์จากมันก็กำลังเปลี่ยนไป เพราะสภาพแวดล้อมและเชื้อโรคใหม่ ๆ สมุนไพรที่แฮร์รี่นำมาใช้ก็คือ เบลลาดอนน่า พืชที่มีพิษทำให้ถึงตายได้ แต่ตามนิยายปรัมปราบอกไว้ว่า พวกพ่อมดและแม่มดใช้ทำยาวิเศษทำที่ทำให้พวกเขาบินได้ โดยทั่วไปแล้วพิธีกรรมต่าง ๆ ของพ่อมดแม่มด มักมาจากความเชื่อที่ใช้กันแพร่หลายในกลุ่มพ่อมดหมอผี จะมีการนำเบลลาดอนน่า มาทำเป็นครีมถูตัว ครีมดังกล่าวจะนำพ่อมดและแม่มดนำไปสู่ความตาย เพื่อนำวิธีรักษาคนที่ใกล้ตายกลับมายังโลก

ไม้วิเศษ
 

ไม้วิเศษใช้สำหรับส่งผ่านพลังจิตของคนไปยังวัตถุสิ่งของ ก่อนที่จะเสกคาถาเป็นไปตามต้องการ พ่อมดแม่มดทุกคน รวมทั้งแฮร์รี่ จึงต้องเลื่อกไม้ที่เหมาะสมกับตนอย่างพิถีพิถัน ส่วนชนิดของไม้ที่ใช้ทำกันมานั้นมีหลาบชนิด แต่ส่วนใหญ่จะใช้ ไม้ เคลเซิลยูโบส หลังจากหาอยู่นาน ในที่สุดแฮร์รี่ก็พบไม้ที่เหมาะสมกับเขาที่สุด นั้นก็คือไม้วิเศษจากไม้ฮอลลี่

สัตว์เลี้ยง

สิ่งสุดท้ายที่แฮร์รี่ทำก็คือ ต้องหาสัตว์เลี้ยงเชื่อง ๆ ก็คือ แต่คงไม่มีอะไรเหมาะสมไปกว่า นกฮูก ที่จะคอยช่วยเหลือด้วยเวทมนต์ต่าง ๆ  เชื่อกันว่าพวกพ่อมดแม่มด ใช้นกฮูกเฝ้ายาม แทนที่จะเป็นสุนัข พวกมันจะส่งเสียงร้องเมื่อมีอะไรผิดปกติ เพื่อเตือนให้เจ้าของสามารถหายตัวไปได้ทัน นักฮูกของแฮร์รี่มีชื่อว่าเฮดวิด แต่นกตัวนี้ไม่ได้ฉลาดอย่างที่เราเห็นในภาพยนตร์ ผู้ฝึกนกฮูกกล่าวว่า นกฮูกแก่ ๆ ที่ดูเฉลียวฉลาดนั้น เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นมาตอนที่อยู่ในป่าพวกมัน ไม่ได้ฉลาดขนาดนั้น ที่จริงแล้วเจ้านกฮูกในเรื่องแฮร์รี่พอตเตอร์ ไม่ได้เชื่องเลยสักนิด มันไม่เคยแสดงความรู้สึกหรืออารมณ์อะไรออกมาทั้งนั้น สิ่งเดียวที่มันสนใจก็คือ เรื่องอาหารกับคนที่ จะให้อาหารมันได้เท่านั้น และนี่คือเหตุผลที่นกฮูกมักอยู่ในเรื่องราวเหนือธรรมชาติเสมอ พวกมันขยับปีกได้ช้ามากแถมยังดูน่ากลัวอยู่ด้วย ลองนึกถึงที่ต้องเดินผ่านป่าช้าคนเดียวตอนกลางคืน และลองดำเนินเห็นเรื่องนกฮูกกระพือปีกอยู่เหนือป้ายหลุมศพดูสิ เสียงของมันทั้งแหลมและดัง และแน่นอนใครที่เจออย่างนั้น ก็คงต้องรีบเผ่นกลับบ้านแทบไม่ทัน เมื่อแฮร์รี่ซื้อของที่จำเป็นเสร็จแล้ว เขาก็พร้อมสำหรับการผจญภัยอันน่าอัศจรรย์ ที่ทุกคนก็สามารถร่วมไปพิสูจน์กับเขาได้

<=ก่อนหน้า ถัดไป =>